از یکی از بزرگان در مورد کیفیت نماز سوال کردند گفت:

چون وقت نماز داخل می شود وضو می گیرم

و به مصلای خود می روم و لحظه ای می نشینم

 تا اعضا و جوارح من ارام گیرد سپس به نماز بر می خیزم

 و کعبه را میان دو ابرو ی خود قرار می دهم و صراط

 را در زیر قدم خود می بینم و بهشت را در طرف راست و جهنم

 را در طرف چپ و ملک الموت را در عقب سر و چنان می پندارم

 که این اخرین نماز من است پس در میان امید و خوف می ایستم

 و تکبیرة الاحرام می گویم و شمرده قرائت می گویم

 و به خضوع و خشوع رکوع و سجود می کنم و

 به اخلاص تمام  نماز را تمام می کنم

 در حالی که نمی دانم نماز من قبول شده یا نه ...  

نوشته شده در سه شنبه 94/9/10ساعت 10:54 عصر توسط نظرات ( بدون ) | |